در این مطالعه، جداسازی ترکیبات استایرن و اتیل بنزن از فاضلاب پتروشیمی با استفاده از بیوراکتور غشایی بررسی شد. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که بازدهی حذف خواست اکسیژن شیمیایی (COD )، استایرن و اتیل بنزن در زمان ماند هیدرولیکی (HRT ) 20 ساعت به ترتیب بالای 98، 99 و 99 درصد می‌باشد و با کاهش زمان ماند به 15 ساعت بازدهی حذف COD تقریبا ثابت ماند و میزان حذف استایرن و اتیل بنزن نیز از طریق دفع به اندازه 4/0 درصد کاهش یافت. از طرف دیگر مشخص شد وجود اتیل بنزن می‌تواند اثر منفی در حذف استایرن داشته باشد. همچنین نتایج نشان می‌دهد که بدلیل کاهش اندازه ذرات و افزایش میزان محصولات محلول میکروبی (SMP )، نرخ تغییرات فشار عبوری از غشا (TMP ) در زمان ماند 15 ساعت نسبت به زمان ماند 20 ساعت بیشتر می‌باشد. علوه بر این تغییرات EPS برای محلول لجن نیز نشان داد با کاهش زمان ماند غلظت EPS کاهش می‌یابد.
حضرتی, حسین, & شایگان, جلال الدین. (1394). بررسی سیستم بیوراکتور غشایی در جداسازی زیستی ترکیبات آلی فرار از فاضلاب پتروشیمی. نشریه علوم و مهندسی جداسازی, 7(2), 33-42. doi: 10.22103/jsse.2016.959
MLA
حسین حضرتی; جلال الدین شایگان. "بررسی سیستم بیوراکتور غشایی در جداسازی زیستی ترکیبات آلی فرار از فاضلاب پتروشیمی". نشریه علوم و مهندسی جداسازی, 7, 2, 1394, 33-42. doi: 10.22103/jsse.2016.959
HARVARD
حضرتی, حسین, شایگان, جلال الدین. (1394). 'بررسی سیستم بیوراکتور غشایی در جداسازی زیستی ترکیبات آلی فرار از فاضلاب پتروشیمی', نشریه علوم و مهندسی جداسازی, 7(2), pp. 33-42. doi: 10.22103/jsse.2016.959
VANCOUVER
حضرتی, حسین, شایگان, جلال الدین. بررسی سیستم بیوراکتور غشایی در جداسازی زیستی ترکیبات آلی فرار از فاضلاب پتروشیمی. نشریه علوم و مهندسی جداسازی, 1394; 7(2): 33-42. doi: 10.22103/jsse.2016.959
)