در این تحقیق از پسماند لیگنوسلولزی سویا برای جذب رنگ اسیداورانژ 7 بررسی شده است. ابتدا، اثر غلظت رنگ اسیداورانژ 7، pH، دما و زمان تماس بر مقدار جذب بررسی شد و سپس تبعیت ایزوترم جذب از مدل‌های لانگمویر و فروندلیچ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که کارایی جذب به مقدار زیادی به pH محلول و به مقدار کمتری به دمای محلول وابسته است. سرعت جذب رنگ اسیداورانژ 7 با پسماند سویا سریع است و جذب در مدت زمان کمی کامل می‌شود. نتایج بررسی ایزوترم جذب نشان داد که هر دو مدل برای توصیف جذب رنگ اسید اورانژ 7 با سویا مناسب هستند. حداکثر ظرفیت جذب رنگ اسید اورانژ 7 توسط پسماندهای سویا برابر با 17/54 میلی‌گرم بر گرم محاسبه شد که از برخی از جاذب‌های ارزان مطالعه شده بیشتر و از برخی دیگر مانند پسماند لیگنوسلولزی کلزا کمتر است.
ضیاپور, علیرضا, همزه, یحیی, & ابیض, علی. (1391). استفاده از پسماند سویا به عنوان جاذب رنگ اسید اورانژ 7 از محلول آبی. نشریه علوم و مهندسی جداسازی, 4(2), 29-38. doi: 10.22103/jsse.2013.490
MLA
علیرضا ضیاپور; یحیی همزه; علی ابیض. "استفاده از پسماند سویا به عنوان جاذب رنگ اسید اورانژ 7 از محلول آبی". نشریه علوم و مهندسی جداسازی, 4, 2, 1391, 29-38. doi: 10.22103/jsse.2013.490
HARVARD
ضیاپور, علیرضا, همزه, یحیی, ابیض, علی. (1391). 'استفاده از پسماند سویا به عنوان جاذب رنگ اسید اورانژ 7 از محلول آبی', نشریه علوم و مهندسی جداسازی, 4(2), pp. 29-38. doi: 10.22103/jsse.2013.490
VANCOUVER
ضیاپور, علیرضا, همزه, یحیی, ابیض, علی. استفاده از پسماند سویا به عنوان جاذب رنگ اسید اورانژ 7 از محلول آبی. نشریه علوم و مهندسی جداسازی, 1391; 4(2): 29-38. doi: 10.22103/jsse.2013.490
)