امروزه با استفاده از دسیکنت‌ها بعنوان جاذب رطوبت در سیستم‌های تهویه مطبوع و سرمایش می‌توان بار نهان سیستم را کاهش داد. در این تحقیق به بررسی عملکرد جاذب برمید لیتیم بر فرایند رطوبت زدایی هوا با استفاده از آزمایشهای طراحی شده به روش سطح پاسخ پرداخته شده است. تاثیر چهار متغیر اصلی رطوبت مطلق و دمای هوا، غلظت دسیکنت و نسبت شدت جریان جرمی دسیکنت به هوا (L/G) بر دمای هوا و دسیکنت خروجی و سرعت رطوبت‌زدایی بعنوان پاسخ مورد ارزیابی قرار گرفته‌است. معادلات درجه دو کاهش یافته بصورت تابعی از متغیرهای ورودی برای دمای هوا و دسیکنت خروجی و سرعت رطوبت زدایی ارایه شده‌است که تطابق خوبی با داده‌های آزمایشگاهی نشان داده است. شرایط عملیاتی بهینه نشان داد که در دمای هوای ورودی (oC)8/28، غلظت دسیکنت ورودی50%، رطوبت مطلق هوای ورودی (kgw/kgda) 0/0190 و نسبت L/G 4/2 سرعت رطوبت‌زدایی هوا ماکسیمم و دمای هوا و دسیکنت خروجی مینیمم می‌شود.
)