دانشگاه شهید باهنر کرمان و انجمن مهندسی شیمی ایران
نشریه علوم و مهندسی جداسازی
2008-3963
10
2
2019
02
20
بررسی جداسازی نمک و بازیابی آب در فرایند اسمز معکوس آب دریا با استفاده از آب خنککننده نیروگاه
10
1
FA
سید محسن
دهنوی
پژوهشکده فناوری های شیمیایی، سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران، تهران ، ایران
smdehnavi@yahoo.com
سهیلا
شکرالله زاده
پژوهشکده فناوری های شیمیایی-سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران- تهران-ایران
shokrollahzadeh@irost.ir
10.22103/jsse.2018.2101
در سالیان اخیر، انرژی اتلافی موجود در آب خنککننده نیروگاهها برای تولید آب از آبهای شور مورد استفاده قرار گرفته است. در این تحقیق، اثر استفاده از آب خنککننده نیروگاه واقع در ساحل خلیج فارس به عنوان خوراک یک واحد پیشتاز اسمز معکوس بر جداسازی نمک از آب دریا، کیفیت محصول نهایی و بازیابی آب بررسی شد. با افزایش دمای آب خوراک از 20 تا ºC 45، اگرچه شار آب تولیدی تا حدود دو برابر افزایش یافت (5/7 تا L/m2h 14) ولی باعث کاهش پسزنی غشاء و جداسازی نمک به وسیله غشاء شد. در نتیجه، ضریب هدایت الکتریکی آب تولیدی تا حدود 700 تا µS/cm 1200 افزایش یافت. این تغییر به دلیل افزایش تراوشپذیری غشاء نسبت به آب و نمک در دمای بالاتر آب میباشد. افزایش شار آب باعث صرفهجویی در مصرف ویژه انرژی برای تولید آب شد، اما مطلوبیت آب تولیدی برای آشامیدن را کاهش داد، اگرچه همچنان در بازه استانداردهای سازمان بهداشت جهانی قرار گرفت.
اسمز معکوس,افزایش دما,نیروگاه برق,آب خنک کننده,جداسازی نمک
https://jsse.uk.ac.ir/article_2101.html
https://jsse.uk.ac.ir/article_2101_72f25e5d8fe6f7f16af9efef3c284344.pdf
دانشگاه شهید باهنر کرمان و انجمن مهندسی شیمی ایران
نشریه علوم و مهندسی جداسازی
2008-3963
10
2
2019
02
20
بررسی تاثیر فاصله اسکوپ پسماند از دیواره روتور و دبی جریان خوراک بر میزان انباشتگی گاز و دمای دیواره روتور سانتریفوژ زیربحرانی
11
19
FA
محمدحسن
صادقی
دانشکده انرژی، دانشگاه صنعتی شریف
mohamad.hasan.sadeghi@gmail.com
محمد
اتوکش
دانشیار دانشکده انرژی دانشگاه صنعتی شریف
outokesh@sharif.edu
جواد
کریمی ثابت
پژوهشگاه علوم هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران
javad.karimisabet@gmail.com
10.22103/jsse.2018.2131
<span style="font-size: small;">در تحقیق حاضر از مخلوط 53-47 درصد وزنی از گازهای فرئون-12 و فرئون-22 استفاده و به صورت تجربی تاثیر فاصله اسکوپ پسماند از دیواره روتور و دبی جریان خوراک بر روی میزان انباشتگی گاز درون روتور و دمای دیواره روتور بررسی شده است. برای این منظور، چهار فاصله اسکوپ پسماند از دیواره (</span><span style="font-family: Times New Roman;">mm</span><span style="font-size: small;"> 12/6، 5، 4، و 3) و پنج دبی جریان خوراک (</span><span style="font-family: Times New Roman;">g/h</span><span style="font-size: small;"> 10، 15، 25، ،35 و 40) انتخاب و 20 آزمایش طراحی شد. نتایج نشان داد که، توزیع طولی دمای دیواره روتور از بالا به پایین کاهشی است و درپوش بالایی گرمتر است. با افزایش دبی جریان خوراک به علت افزایش یکنواخت تجمع گاز و تعداد برخوردها با نقاط مختلف روتور، دمای تک تک نقاط دیواره روتور به صورت یکنواخت افزایش یافت و اختلاف دمای بالا و پایین روتور ثابت ماند. باکاهش فاصله اسکوپ پسماند از دیواره و افزایش نیروی پسا وارد بر گاز بالای روتور، دما ناحیه بالایی روتور افزایش یافته و در نتیجه اختلاف دمای بالا و پایین روتور اندکی افزایش پیدا کرد. اختلاف دمای بالا و پایین روتور تنها تابع مشخصات فیزیکی سانتریفوژ از جمله موقعیت اسکوپ پسماند است. بالاترین دمای متوسط روتور </span><span style="font-family: Times New Roman;">k</span><span style="font-size: small;"> 316 در فاصله اسکوپ </span><span style="font-family: Times New Roman;">mm</span> <span style="font-size: small;">3 و دبی </span><span style="font-family: Times New Roman;">g/h</span><span style="font-size: small;"> 40 و کمترین دمای متوسط روتور </span><span style="font-family: Times New Roman;">k</span><span style="font-size: small;"> 305 در فاصله اسکوپ </span><span style="font-family: Times New Roman;">mm</span><span style="font-size: small;">12/6 و دبی </span><span style="font-family: Times New Roman;">g/h</span><span style="font-size: small;"> 10 اندازهگیری شد.</span>
سانتریفوژ زیر بحرانی,فرئون,اسکوپ پسماند,دمای دیواره روتور
https://jsse.uk.ac.ir/article_2131.html
https://jsse.uk.ac.ir/article_2131_6dc2c442a587feca8569c7f83736c10c.pdf
دانشگاه شهید باهنر کرمان و انجمن مهندسی شیمی ایران
نشریه علوم و مهندسی جداسازی
2008-3963
10
2
2019
02
20
بهینهسازی بازیافت خاک رنگبر مستعمل با استفاده از دیاکسیدکربن فوقبحرانی به روش سطح پاسخ
20
29
FA
مرضیه
کاظمی
فارغ التحصیل کارشناسی ارشد رشته مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه محقق اردبیلی
marziyhkazemi@gmail.com
امیر
حیدری
0000-0001-8357-6694
استادیار گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه محقق اردبیلی
heydari@uma.ac.ir
محمد
خرم
دانشیار دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز، دانشگاه شیراز، شیراز
mkhorram@shirazu.ac.ir
فریدون
اسماعیل زاده
استاد دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز، دانشگاه شیراز
esmaeil@shirazu.ac.ir
10.22103/jsse.2018.2133
<span style="font-family: 'B Nazanin'; mso-bidi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-language: FA;" lang="FA"><span style="font-size: small;">رنگبری با استفاده از خاک رنگبر یکی از فرآیندهای اساسی در تصفیه روغنهای خوراکی میباشد. خاک رنگبر مستعمل حاصله محتوی 20 تا 40 درصد وزنی روغن میباشد، بنابراین آماده برای اکسیداسیون سریع و اشتعال میباشد. برای جلوگیری از مشکلات زیست محیطی، ضروری است فرآوری مناسبی روی خاک رنگبر مستعمل قبل از دفن آن در زمین صورت گیرد. هدف از این پژوهش بررسی درصد حذف روغن از خاک رنگبر با استفاده از فرآیند استخراج فوقبحرانی میباشد. آزمایشها بر مبنای طرح مرکب مرکزی با چهار پارامتر طراحی گردید و نتایج با استفاده از روش سطح پاسخ تحلیل و بهینهسازی شدند. طبق نتایج مدل ریاضی پیشنهادی، بهترین شرایط عملیاتی در فشار 200 بار، دمای 44 درجه سانتیگراد، شدت جریان حلال 04/0 میلیلیتر بر ثانیه و زمان 90 دقیقه تعیین گردید. تحت شرایط بهینه به دست آمده، درصد استخراج 26/3 درصد بود که انطباق مناسبی با مقدار پیشبینی شده (49/3 درصد) توسط مدل مربوط داشت.</span></span>
استخراج فوقبحرانی,دیاکسیدکربن فوقبحرانی,خاک رنگبر مستعمل,روش سطح پاسخ,بهینهسازی
https://jsse.uk.ac.ir/article_2133.html
https://jsse.uk.ac.ir/article_2133_4e739ecab1e837afd1c8b9488e4df19c.pdf
دانشگاه شهید باهنر کرمان و انجمن مهندسی شیمی ایران
نشریه علوم و مهندسی جداسازی
2008-3963
10
2
2019
02
20
شبیهسازی تأثیر هندسه کارتریج در فرآیندهای جداسازی
30
40
FA
سمیرا
قطبی
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی شهید نیکبخت، دانشگاه سیستان و بلوچستان
sami_ghotbi@yahoo.com
بهاره
پیرزاده
هیات علمی/ دانشگاه سیستان و بلوچستان
b_pirzadeh@eng.usb.ac.ir
داود
محبی کلهری
هیات علمی، گروه مهندسی شیمی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
davoodmk@eng.usb.ac.ir
اعظم
عبدالهی
دانشجوی دکتری، دانشگاه سیستان و بلوچستان
azam.abdollahi@pgs.usb.ac.ir
10.22103/jsse.2018.2134
<span style="font-size: small;">امروزه به منظور جداسازی آلودگیها از سیالات استفاده از روشهای غشایی مانند اولترافیلتراسیون الیاف توخالی بسیار مورد توجه قرار گرفتهاست. معادلات حاکم بر مسئله نشان دهنده نقش بسزای هندسه کارتریج بر فرآیند جداسازی است. تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر هندسه کارتریج یک سیستم اولترافیلتراسیون الیاف توخالی بر عملکرد جداسازی، انجام شدهاست. مدلسازی عددی فرایند جداسازی به سه دسته تقسیم شده که شامل دایره، مربع و مثلث است. فضای شامل الیاف، به صورت محیط دو متخلخله در نظر گرفته شدهاست. نتایج نشان میدهد که در شرایط یکسان استفاده از هندسه مربعی و مثلثی نسبت به دایره، به ترتیب باعث کاهش در فشار انتقال غشایی</span><span style="font-size: small;">، ضخامت کیک </span><span style="font-size: small;">و در نتیجه مقاومت کیک</span><span style="font-size: small;"> و غشا </span><span style="font-size: small;">میشود. همچنین هندسه مثلث تحت تغییر در دبی ورودی و چگالی بسته بندی، عملکرد بهتری نسبت به دو هندسه دیگر از خود نشان داده و زمان رسیدن به ضخامت کیک مشابه، در آن بیشتر است.</span><br /><br /> <br /><br /> <br /><br /> Membrane Resistance
جداسازی,کارتریج,الیاف توخالی,فشار انتقال غشایی,دینامیک سیالات محاسباتی
https://jsse.uk.ac.ir/article_2134.html
https://jsse.uk.ac.ir/article_2134_ce784aaf9995ecd5fb58bfd5c839dcba.pdf
دانشگاه شهید باهنر کرمان و انجمن مهندسی شیمی ایران
نشریه علوم و مهندسی جداسازی
2008-3963
10
2
2019
02
20
جداسازی فاز های آبی و آلی به کمک فناوری میکروسیالی
41
50
FA
علی
پوراصغر محمدی
دانشکده مهندسی شیمی و نفت، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران
alis82moh@yahoo.com
علی اصغر
محمدی
دانشکده مهندسی شیمی و نفت، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران
amohammadi@sharif.ir
داریوش
باستانی
هئیت علمی دانشگاه صنعتی شریف
bastani@sharif.edu
10.22103/jsse.2018.2161
د<br /><br /><br /> <span style="font-size: small;">در این پژوهش جداسازی آب و هگزان در تراشههای میکروسیالی دوبعدی شیشهای، که به روش حکاکی لیزر و اتصال حرارتی ساخته شدند، موردبررسی آزمایشگاهی قرار گرفت. تراشههای میکروسیالی شامل یک کانال اصلی و کانالهای موئین جانبی بوده که میبایستی آب از کانالهای موئین و هگزان از کانال اصلی از تراشه خارج میگردید. نتایج نشان داد که با کاهش عرض و افزایش تعداد کانالهای موئین، و افزایش دبی آب، میزان جداسازی افزایش و با افزایش دبی هگزان و افزایش طول کانالهای موئین، میزان جداسازی کاهش یافت. همچنین، برای افزایش دبی عملیاتی، تراشههای میکروسیالی سهبعدی، که شامل چهار میکروجداساز موئین موازی بودند، ساخته شد. با افزایش تعداد کانالهای موئین از ۲۵ به ۳۵، میزان جداسازی افزایش قابلتوجهی یافت ولی با افزایش تعداد به ۴۰ تغییر قابلتوجهی در میزان جداسازی مشاهده نشد. با تراشههای سهبعدی، بازده جداسازی ۶۰ درصدی در دبی ۱<span style="font-family: Times New Roman;">٫</span>۵ میلیلیتر بر دقیقه حاصل گردید که برای افزایش میزان جداسازی یک راهکار کاهش عرض کانالهای موئین میباشد.</span>
جداسازی,میکروسیالی,موئین
https://jsse.uk.ac.ir/article_2161.html
https://jsse.uk.ac.ir/article_2161_efbaec56135c36cf1bc943c54faa7b35.pdf
دانشگاه شهید باهنر کرمان و انجمن مهندسی شیمی ایران
نشریه علوم و مهندسی جداسازی
2008-3963
10
2
2019
02
20
مدلسازی حذف همزمان دی اکسید کربن و سولفید هیدروژن در یک تماس دهنده غشایی الیاف توخالی پلی پروپیلن در حضور مونو اتانول آمین
51
68
FA
محمد رضا
طلاقت
عضو هیات علمی- بخش مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی شیراز
talaghat@sutech.ac.ir
المن
امیر احمدی
در حال حاضر فارغ التحصیل است و مهندس پتروشیمی شیراز می باشد
elmanamirahmadi@gmail.com
10.22103/jsse.2018.2165
<span style="font-size: small;">در این مقاله یک مدل ریاضی دو بعدی برای جداسازی هم زمان </span><span style="font-family: Times New Roman;">CO<sub>2</sub></span><span style="font-size: small;"> و </span><span style="font-family: Times New Roman;">H<sub>2</sub>S</span><span style="font-size: small;"> در یک تماس دهنده غشایی الیاف توخالی پلی پروپیلن در حضور مونو اتانول آمین ارایه شده است. مدلسازی در دو جهت شعاعی و محوری بر مبنای کاملا خشک برای جریان غیر همسوی گاز و مایع بررسی شده است. برای ارزیابی مدل ، نتایج حاصل از مدلسازی با داده های تجربی حذف </span><span style="font-family: Times New Roman;">CO<sub>2</sub></span><span style="font-size: small;"> در حضور حلال های فیزیکی آب و شیمیایی </span><span style="font-family: Times New Roman;">MEA</span><span style="font-size: small;"> مقایسه شدند. نتایج نشان داد که درصد دفع </span><span style="font-family: Times New Roman;">CO<sub>2</sub></span><span style="font-size: small;"> <span style="font-family: Times New Roman;"> </span>و </span><span style="font-family: Times New Roman;">H<sub>2</sub>S</span><span style="font-size: small;"> با افزایش دبی جریان مایع، تعداد الیاف ها، طول غشاء، غلظت حلال افزایش می یابد ولی با افزایش دبی جریان گاز به علت کم شدن زمان تماس کاهش می یابد. همچنین مشخص شد که در غلظت های کم حلال، </span><span style="font-family: Times New Roman;">H2S</span><span style="font-size: small;"> به طور کامل حذف می شود. نهایتا، نتایج نشان داد که با افزایش خیس شدگی میزان دفع این گازها کاهش می یابد.</span>
تماس دهنده غشایی,الیاف توخالی,منواتانول آمین,دی اکسید کربن,سولفید هیدروژن,مدلسازی ریاضی
https://jsse.uk.ac.ir/article_2165.html
https://jsse.uk.ac.ir/article_2165_fd7d74d7e83cd423f704039e144ad134.pdf
دانشگاه شهید باهنر کرمان و انجمن مهندسی شیمی ایران
نشریه علوم و مهندسی جداسازی
2008-3963
10
2
2019
02
20
شبیه سازی مولکولی شیرین سازی بیوگاز بوسیله نانو ساختار MIL-47
69
79
FA
محمود
رحمتی
دانشکده شیمی و مهندسی شیمی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران
m.rahmati@aut.ac.ir
10.22103/jsse.2018.2166
<span style="line-height: 115%; font-family: 'B Nazanin'; font-size: 12pt; mso-ansi-font-size: 11.0pt;" lang="AR-SA" dir="RTL">جذب و جداسازی دی اکسید کربن و هیدروژن سولفید از بیوگاز بوسیله ساختار آلی فلزی</span><span style="line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: 'B Nazanin';" lang="EN-US"><span style="font-family: Calibri; font-size: small;"> MIL-47 </span></span><span style="line-height: 115%; font-family: 'B Nazanin'; font-size: 12pt; mso-ansi-font-size: 11.0pt;" lang="AR-SA" dir="RTL">توسط روش مونت کارلو بررسی شد. نتایج حاصل از شبیه سازی با داده های آزمایشگاهی موجود هم خوانی خوب و قابل قبولی دارند. در ابتدا ایزوترم های جذب خالص، ترکیب دوتایی و سه تایی گازهای متان، دی اکسید کربن و هیدروژن سولفید نیز بررسی شد. نتایج حاصل از شبیه سازی نشان می دهند که کاهش دما و افزایش فشار، افزایش جذب را به همراه دارند و جذب خالص گاز هیدروژن سولفید در ساختار آلی فلزی</span><span style="line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: 'B Nazanin';" lang="EN-US"><span style="font-family: Calibri; font-size: small;"> MIL-47 </span></span><span style="line-height: 115%; font-family: 'B Nazanin'; font-size: 12pt; mso-ansi-font-size: 11.0pt;" lang="AR-SA" dir="RTL">نسبت به سایر گازها بیشتر است. گزینش پذیری گاز دی اکسید کربن و هیدروژن سولفید نسبت به گاز متان در ساختار</span><span style="line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: 'B Nazanin';" lang="EN-US"><span style="font-family: Calibri; font-size: small;"> MIL-47 </span></span><span style="line-height: 115%; font-family: 'B Nazanin'; font-size: 12pt; mso-ansi-font-size: 11.0pt;" lang="AR-SA" dir="RTL">به ترتیب 2/0 و 9/2 در دما و فشار محیط است. بنابراین ساختار</span><span style="line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: 'B Nazanin';" lang="EN-US"><span style="font-family: Calibri; font-size: small;"> MIL-47 </span></span><span style="line-height: 115%; font-family: 'B Nazanin'; font-size: 12pt; mso-ansi-font-size: 11.0pt;" lang="AR-SA" dir="RTL">برای جذب و جداسازی گاز دی اکسید کربن از بیوگاز مناسب نیست ولی قادر است گاز هیدروژن سولفید را بخوبی جدا کند</span><span style="line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: 'B Nazanin';" lang="EN-US"><span style="font-family: Calibri; font-size: small;">.</span></span>
بیوگاز,هیدروژن سولفید,دی اکسید کربن,ساختار آلی فلزی,شبیه سازی مونت کارلو
https://jsse.uk.ac.ir/article_2166.html
https://jsse.uk.ac.ir/article_2166_fca772be2deffe7a8bdbd252f1948b2b.pdf
دانشگاه شهید باهنر کرمان و انجمن مهندسی شیمی ایران
نشریه علوم و مهندسی جداسازی
2008-3963
10
2
2019
02
20
مطالعه تجربی توزیعپذیری آنزیم آلفاآمیلاز در سامانه دوفازی-آبی بر پایه پلی اتیلن گلایکول 2000/ سولفات منیزیم
80
87
FA
سید محسن
دهنوی
ستاد زیست فناوری
mohsendehnavi2002@yahoo.com
نغمه
حدیدی
انستیتو پاستور ایران
hadidi@gmail.com
غلامرضا
پازوکی
دانشگاه صنعتی امیرکبیر
ghpazuki@aut.ac.ir
منوچهر
وثوقی
دانشگاه صنعتی شریف
vosoughi@sharif.edu
10.22103/jsse.2019.2218
سامانه دوفازی-آبی به عنوان روشی برای جداسازی سلولها، اجزای سلولی، آمینواسیدها، پروتئینها و آنزیمها معرفی و مزایای آن برای جداسازی زیستی نیز مشخص شد. در این تحقیق از سامانه پلیاتیلن گلایکول 2000/منیزیم سولفات برای جداسازی آنزیم آلفاآمیلاز استفاده شد.در این مطالعه ابتدا با روش نقطه ابری در دمای 23 درجه سانتیگراد نمودار باینودال سامانه دوفازی-آبی مورد نظر رسم گشت و با رابطه مرچوک برازش شد. سپس توزیعپذیری آنزیم آلفاآمیلاز در خوراکهای مختلف در ناحیه دوفازی بررسی و خطوط رابط رسم شد و مقادیر ضرایب توزیعپذیری و بازدهی محاسبه شد.نتایج نشان داد، نمودار باینودال به خوبی با رابطه مرچوک برازش شده است. پس از توزیعپذیری آنزیم در سامانه، مشخص شد که آنزیم بیشتر به فاز بالا تمایل دارد و میانگین ضریب توزیعپذیری 15/1 و میانگین بازدهی استخراج حدود 71% است. همچنین با افزایش مقدار پلیمر(نمک ثابت) و با افزایش مقدار نمک(پلیمر ثابت) ضریب توزیعپذیری افزایش یافت. سامانه دوفازی-آبی پلی اتیلن گلایکول 2000/منیزیم سولفات میتواند به عنوان روشی برای جداسازی آنزیم آلفاآمیلاز به کار گرفته شود. در این صورت میتوان با تغییر غلظت اجزا به بازدهی حدود 80% درفاز بالا هم رسید.<br /><br /><br /><br /> کلمات کلیدی: آلفاآمیلاز، سامانه دوفازی-آبی، ضریب توزیعپذیری، منیزیم سولفات، پلیاتیلن گلایکول 2000
آلفاآمیلاز,سامانه دوفازی-آبی,ضریب توزیعپذیری,پلیاتیلن گلایکول 2000,منیزیم سولفات
https://jsse.uk.ac.ir/article_2218.html
https://jsse.uk.ac.ir/article_2218_3f49b725d664f3b072a880ba566a8a1a.pdf